“Een historisch uniek gebouw behouden voor de gemeenschap”

IDe oude boerderij Vredelust aan de Katwijkerlaan 37 in Pijnacker zou zo in een tv-uitzending van Binnenste Buiten passen. Al ruim 25 jaar is de boerderij een gemeentelijk monument. Het echtpaar Dominiek Tack en Ellen Tack – van Leeuwen heeft de afgelopen vier jaar intensief gewerkt om het geheel te (laten) restaureren. Sinds december 2020 wonen ze echt op de boerderij, de ouderlijke woning van Ellen. Hoe bevalt wonen in een monument?

Zodra je via de Katwijkerlaan de oprijlaan van Vredelust oprijdt, valt het monumentale van het complex al op. Flinke bomen omzoomen de oprit en een erf dat grotendeels geplaveid is met echte, oude steentjes. Het woonhuis is in oude glorie hersteld, de achterliggende stal is deels bij de woning getrokken en loopt door in de nog nader te bestemmen bedrijfsruimte. Ook de naastliggende wagenschuur en kapschuur worden te zijner tijd gerestaureerd. Ellen en Dominiek vertellen met merkbaar plezier over hun domein: “Wij ervaren hier dat we deel uitmaken van de geschiedenis op een uniek stuk van Pijnacker. Fantastisch toch. Op de oudste kaarten van dit gebied staat op deze locatie al bebouwing ingetekend. Zeker is dat er al een Vredelust of Vrederust was rond 1700! De weg als dijk met vaart was er al, inclusief de bekende s-bocht. Het complex ligt nog steeds op de oorspronkelijke hoogte vanwege een stevig pakket veen ondergrond. De achterliggende polder ligt sinds de veen-turfafgraving een drietal meters lager.”

Historisch
De boerderij met land en opstallen is al lange tijd eigendom van de familie Van Leeuwen geweest. Ellen: “Mijn over-overgrootouders hebben het rond 1850 gekocht. Van de oorspronkelijke oppervlakte van de boerderij ging regelmatig een stukje af omdat een van de zonen boer werd. Mijn ouders vestigden zich hier op nummer 37 in 1964 als vierde generatie boer. Het was een klassiek gemengd bedrijf met onder andere aardappelen, suikerbieten, gerst en koeien. Veel mensen kwamen uit het dorp aardappelen kopen. Ik ben er geboren in 1966. Samen met mijn broer hielp ik uiteraard mee op de boerderij. In 1992 is het achterliggende land verkocht vanwege de aanleg van het recreatiebos de Balijade. Mijn vader (Piet) stopte met boeren; hij hield nog wel wat schapen en verkocht nog enige tijd aardappels van mijn broer die een boerderij begon in de Flevopolder. Mijn moeder gaf quiltles en de achterste schuren gebruikten we als caravanstalling. De voorste stal is jarenlang trouwlocatie geweest en een ruimte voor besloten feestjes. Daar zijn we mee gestopt. Inmiddels werd het geheel een gemeentelijk monument.”

Samenwerking
Na het overlijden van de moeder en de verhuizing van de vader van Ellen maakte zij met haar man plannen voor de toekomst van het pand: “Daar ging heel wat denkwerk aan vooraf. Veel overleg met een architect, een aannemer en uiteraard ook met de gemeente. Het vergde heel wat energie en tijd. Je zou verwachten dat de gemeente graag de ervaring en expertise deelt op het gebied van monumentenbeheer en restauratie en dat je snel deskundig en adequaat geholpen kan worden, omdat ze eerder vergelijkbare projecten hebben gedaan. Dat was niet altijd het geval, maar uiteindelijk zaten we gelukkig op een en hetzelfde spoor en ging het project goed van start en verliep het renovatieproces naar tevredenheid. Hopelijk kan de ervaring die we hier hebben opgedaan in het voordeel van anderen, die ook een monument willen herstellen, worden gebruikt. De bezoeken en gesprekken met anderen die ook een boerderij hebben gerenoveerd hebben ons in ieder geval gemotiveerd en veel geholpen bij de vele keuzes waar we in deze renovatie voor kwamen te staan. We hebben ook heel veel gehad aan de ideeën van onze architect en aannemer.”

Bewaard
De restauratie hebben Ellen en Dominiek van meet af aan met respect voor de geschiedenis van het gebouw uitgevoerd: “We hebben zo veel mogelijk oorspronkelijke materialen hergebruikt zoals balken en stenen. Ook hebben we veel oude details gehandhaafd. Er moest wel een geheel nieuwe, geheide fundering komen onder het gehele complex; door een vernuftige constructie steunen de muren daar nu op. Uiteraard zijn de bedrading en de verwarming nieuw, zijn kozijnen inclusief originele roedeverdeling waar nodig hersteld en gebruikten we waar mogelijk weer de oude deuren en deurposten. Hetzelfde geldt voor de balkenplafonds en de nieuwe muren. Bij graafwerk kwamen we heel wat oude steentjes tegen die we mooi konden gebruiken voor de nieuwe muren in het aan het oude woonhuis grenzende gedeelte. Alles bij elkaar hebben we er met plezier aan gewerkt en zijn we er trots op. Het is fantastisch dat we Vredelust hebben kunnen behouden voor de familie, de gemeente en de gemeenschap. Het geeft een bijzonder gevoel als mensen langs fietsen en even blijven staan om ernaar te kijken. Als wij erover kunnen vertellen doen we dat graag en als we mensen kunnen helpen op basis van onze ervaring doen we dat ook graag. Het wiel hoeft immers niet opnieuw uitgevonden te worden. Met elkaar en met medewerking van alle betrokkenen kom je heel ver en is dit het zichtbare resultaat.”